نوری در تاریکی جهالت درخشید، امواج تابناک رسالت، قندیل های سکوت را شکست، مردم نماها را از خواب زمستانی بیدار و هدایت را به آن ها عطا کرد.
به گزارش چی 24 به نقل از ایمنا:
آن روز ساقه امید در پهن دشت یاس روئید و زمین به عطر بعثت نبوی (ص) معطر شد.
آن روز دیوار خواب خراب شد، بیم گمراهی از کلبه دل رانده شد و همگی ترس را از چاه و چاله و فراز و نشیب و دشت و تپه جواب کردند.
آن روز که والاترین شخص خلقت به نبوت برگزیده شد و مزین به تاج خاتمیت شد و افتخار برترین نبی از آن او شد، نقشه‌های شیطان‌صفتان نقش بر آب شد و ناله حزین شیطان را از زمین، آسمانیان نیز شنیدند.
آن روز روز طلوع نور بود و درخشش در تاریکی، درخشش علم و عقل بود در تاریکی جهالت و نافهمی.
روز پرتوهای هدایت در گستره ضلالت، روز کاشت تخم دوستی و محبت بود در خارستان خشم و غضب، روز شادی نوزادان دختر بود که پیش از آن زنده زنده در اعماق خاک می‌خفتند!
روز مبعث روز دور شدن از تاریکی و غفلت و پا نهادن در مسیر نورانی بیداری بود، پیامبر (ص) آمد تا چشمه حیات را جاری کند، آمد تا جویبار ضلالت را بخشکاند.
پیامبر (ص) آمد تا مردم را از مادیات به معنویات سوق دهد، از حیوانات به انسانیت بکشاند و چه زحمت‌ها را که در این راه متحمل نشد!
و اگر نبود رحمت آن رحمت الهی هیچ‌گاه این بار به مقصد نمی‌رسید، پیامبر (ص) آمد تا گنج نهفته درون انسان‌ها را شکوفا سازد و نعمت فراموش شده را به آن‌ها متذکر شود.
پیامبر (ص) آمد تا پرده از عقل‌ها بردارد و زنگارها را از فطرت بزداید، پیامبر (ص)، پیامبر رحمت، هدایت، دستگیری انسان ها، نجات‌‌دهنده و به سعادت رساننده بشریت بود.
پیامبر (ص) آمد تا انسان‌ها را از اعماق دره‌های دنیاطلبی وارهاند و او را به کمال جویی رهنمون سازد.
پیامبر (ص) آمد تا مردم را مطیع خدا کند، آن‌ها را از بندگی شیطان رها کند و به عبودیت خدایی که شایسته عبادت است، هدایت کند.
و این مسلم است آن‌ها که دوستدار پیامبر (ص) بودند و اطاعت‌کننده‌اش، مطیع خدا بودند و آن‌ها که پشت به پیامبر (ص) کردند، خشم و غضب الهی را برای خود خریدند.
آری آنچه که پیامبر (ص) برای آن آمد، علی (ع) ادامه‌دهنده آن بود، هنوز فریاد پیامبر (ص) در گوش‌ها طنین انداز است، "هر که به کشتی نبوت من در آمده است اینک در ساحل امامت علی پیاده شود وگرنه بی‌تردید غرقه می‌گردد".
آمده بودم که از ظلمت وارهانمتان و اینک خورشید در دست‌های علی (ع) است، آمده بودم که از عذاب الهی بترسانمتان، بترسید از خیانت به علی (ع)، آمده بودم که راه بهشت را بنمایمتان، پا جای علی (ع) بگذارید.
و اینک که پس از قرن‌ها فریاد پیامبر (ص) را می‌شنویم چه پاسخی به آن حضرت می‌دهیم لبیک گوی ندای مبارکش هستیم و بر لبانش بوسه می‌زنیم و به پایش می‌افتیم و یا لال می‌شویم و چشم فرو می‌بندیم و دل را کور می‌کنیم.
راه بهشت را برمی‌گزینیم یا رسول خدا را رها می‌کنیم و راه خود می‌رویم، یاری علی (ع) را انتخاب می‌کنیم و سر بر آستانش می‌ساییم یا سر در کار خود فرو می‌بریم و دست از یاری‌اش می‌کشیم.
راه مهدی (عج) راه هدایت
آن ندا که آن روز علی (ع) را اقامه کرد و آن دست که آن روز دست علی را بالا گرفت و آن کلام که آن روز برای علی (ع) جاری بود، امروز این چنین به زبان حال طنین‌انداز است راه مهدی (عج) راه هدایت و بی‌مهدی (عج) راه ضلالت است.
او قیام خواهد کرد حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیشتر باقی نمانده باشد، بر مردم است که فرزند مهدی (عج) را رها نکنند اگر آسایش و رحمت را جستجو می‌کنند.
اگر امروز پای سخن رسول رحمت بنشینیم به ما می‌فرماید که تمام دین مهدی (عج) است و دینداری بی‌مهدی (عج) کفر و ضلالت است.
اگر امروز به جای امام هشتم دوازدهمین امام سر از کجاوه بیرون آورد مردم دنیا را چنین خطاب می‌کند که آن کلمه‌ای که شما را از آتش جهنم می‌رهاند و به بهشت می رساند بدان شرط مقبول است که با ولایت امام زمانتان همراه باشید.
آری امروز سکان هدایت به دست امام عصر (عج) است و نماز بی‌ولایت ایشان نماز نیست و عبادت بی‌توجه به ایشان عبادت نیست.
امروز یاد و نام ایشان محور حق و باطل است، آن‌ها که به او بپیوندند بر حقند و نجات یافتگانند و آن‌ها که چون کبک سر در برف غیبت فرو برند و خود را به خواب زمستانی زنند بر باطل‌اند و هلاک شدگانند مگر آن که لطف الهی شامل حالشان شود و بیدار شوند.
بر دست و پای بیداردلانی که شب و روز چشم انتظار ظهور امام زمان خود هستند بوسه باید زد.
امید که همه بر این اعتقاد همواره ثابت‌قدم بمانند تا دل مطهر رسول خاتم همواره از آنان شادمان باشد.
لازم است بگوییم که عید مبعث، سالروز میلاد قرآن کریم است کتاب آسمانی مسلمانان که برای سامان بخشیدن به نابسامانی‌ها، بهبود فرد و جامعه از انواع بیماری‌های اخلاقی، اجتماعی، روحی و جسمی بر پیامبر رحمت نازل شد که همه باید به این کلام وحی و ائمه اطهار (ع) که دو یادگار پیامبر گرامی اسلام محسوب می‌شوند تمسک جوییم تا در دنیا و آخرت رستگاری و عاقبت به خیری نصیبمان شود./ انتهای پیام
00/000
آن روز ساقه امید در پهن دشت یاس روئید و زمین به عطر بعثت نبوی (ص) معطر شد.
آن روز دیوار خواب خراب شد، بیم گمراهی از کلبه دل رانده شد و همگی ترس را از چاه و چاله و فراز و نشیب و دشت و تپه جواب کردند.
آن روز که والاترین شخص خلقت به نبوت برگزیده شد و مزین به تاج خاتمیت شد و افتخار برترین نبی از آن او شد، نقشه‌های شیطان‌صفتان نقش بر آب شد و ناله حزین شیطان را از زمین، آسمانیان نیز شنیدند.
آن روز روز طلوع نور بود و درخشش در تاریکی، درخشش علم و عقل بود در تاریکی جهالت و نافهمی.
روز پرتوهای هدایت در گستره ضلالت، روز کاشت تخم دوستی و محبت بود در خارستان خشم و غضب، روز شادی نوزادان دختر بود که پیش از آن زنده زنده در اعماق خاک می‌خفتند!
روز مبعث روز دور شدن از تاریکی و غفلت و پا نهادن در مسیر نورانی بیداری بود، پیامبر (ص) آمد تا چشمه حیات را جاری کند، آمد تا جویبار ضلالت را بخشکاند.
پیامبر (ص) آمد تا مردم را از مادیات به معنویات سوق دهد، از حیوانات به انسانیت بکشاند و چه زحمت‌ها را که در این راه متحمل نشد!
و اگر نبود رحمت آن رحمت الهی هیچ‌گاه این بار به مقصد نمی‌رسید، پیامبر (ص) آمد تا گنج نهفته درون انسان‌ها را شکوفا سازد و نعمت فراموش شده را به آن‌ها متذکر شود.
پیامبر (ص) آمد تا پرده از عقل‌ها بردارد و زنگارها را از فطرت بزداید، پیامبر (ص)، پیامبر رحمت، هدایت، دستگیری انسان ها، نجات‌‌دهنده و به سعادت رساننده بشریت بود.
پیامبر (ص) آمد تا انسان‌ها را از اعماق دره‌های دنیاطلبی وارهاند و او را به کمال جویی رهنمون سازد.
پیامبر (ص) آمد تا مردم را مطیع خدا کند، آن‌ها را از بندگی شیطان رها کند و به عبودیت خدایی که شایسته عبادت است، هدایت کند.
و این مسلم است آن‌ها که دوستدار پیامبر (ص) بودند و اطاعت‌کننده‌اش، مطیع خدا بودند و آن‌ها که پشت به پیامبر (ص) کردند، خشم و غضب الهی را برای خود خریدند.
آری آنچه که پیامبر (ص) برای آن آمد، علی (ع) ادامه‌دهنده آن بود، هنوز فریاد پیامبر (ص) در گوش‌ها طنین انداز است، "هر که به کشتی نبوت من در آمده است اینک در ساحل امامت علی پیاده شود وگرنه بی‌تردید غرقه می‌گردد".
آمده بودم که از ظلمت وارهانمتان و اینک خورشید در دست‌های علی (ع) است، آمده بودم که از عذاب الهی بترسانمتان، بترسید از خیانت به علی (ع)، آمده بودم که راه بهشت را بنمایمتان، پا جای علی (ع) بگذارید.
و اینک که پس از قرن‌ها فریاد پیامبر (ص) را می‌شنویم چه پاسخی به آن حضرت می‌دهیم لبیک گوی ندای مبارکش هستیم و بر لبانش بوسه می‌زنیم و به پایش می‌افتیم و یا لال می‌شویم و چشم فرو می‌بندیم و دل را کور می‌کنیم.
راه بهشت را برمی‌گزینیم یا رسول خدا را رها می‌کنیم و راه خود می‌رویم، یاری علی (ع) را انتخاب می‌کنیم و سر بر آستانش می‌ساییم یا سر در کار خود فرو می‌بریم و دست از یاری‌اش می‌کشیم.
راه مهدی (عج) راه هدایت
آن ندا که آن روز علی (ع) را اقامه کرد و آن دست که آن روز دست علی را بالا گرفت و آن کلام که آن روز برای علی (ع) جاری بود، امروز این چنین به زبان حال طنین‌انداز است راه مهدی (عج) راه هدایت و بی‌مهدی (عج) راه ضلالت است.
او قیام خواهد کرد حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیشتر باقی نمانده باشد، بر مردم است که فرزند مهدی (عج) را رها نکنند اگر آسایش و رحمت را جستجو می‌کنند.
اگر امروز پای سخن رسول رحمت بنشینیم به ما می‌فرماید که تمام دین مهدی (عج) است و دینداری بی‌مهدی (عج) کفر و ضلالت است.
اگر امروز به جای امام هشتم دوازدهمین امام سر از کجاوه بیرون آورد مردم دنیا را چنین خطاب می‌کند که آن کلمه‌ای که شما را از آتش جهنم می‌رهاند و به بهشت می رساند بدان شرط مقبول است که با ولایت امام زمانتان همراه باشید.
آری امروز سکان هدایت به دست امام عصر (عج) است و نماز بی‌ولایت ایشان نماز نیست و عبادت بی‌توجه به ایشان عبادت نیست.
امروز یاد و نام ایشان محور حق و باطل است، آن‌ها که به او بپیوندند بر حقند و نجات یافتگانند و آن‌ها که چون کبک سر در برف غیبت فرو برند و خود را به خواب زمستانی زنند بر باطل‌اند و هلاک شدگانند مگر آن که لطف الهی شامل حالشان شود و بیدار شوند.
بر دست و پای بیداردلانی که شب و روز چشم انتظار ظهور امام زمان خود هستند بوسه باید زد.
امید که همه بر این اعتقاد همواره ثابت‌قدم بمانند تا دل مطهر رسول خاتم همواره از آنان شادمان باشد.
لازم است بگوییم که عید مبعث، سالروز میلاد قرآن کریم است کتاب آسمانی مسلمانان که برای سامان بخشیدن به نابسامانی‌ها، بهبود فرد و جامعه از انواع بیماری‌های اخلاقی، اجتماعی، روحی و جسمی بر پیامبر رحمت نازل شد که همه باید به این کلام وحی و ائمه اطهار (ع) که دو یادگار پیامبر گرامی اسلام محسوب می‌شوند تمسک جوییم تا در دنیا و آخرت رستگاری و عاقبت به خیری نصیبمان شود./ انتهای پیام
00/000
آن روز دیوار خواب خراب شد، بیم گمراهی از کلبه دل رانده شد و همگی ترس را از چاه و چاله و فراز و نشیب و دشت و تپه جواب کردند.
آن روز که والاترین شخص خلقت به نبوت برگزیده شد و مزین به تاج خاتمیت شد و افتخار برترین نبی از آن او شد، نقشه‌های شیطان‌صفتان نقش بر آب شد و ناله حزین شیطان را از زمین، آسمانیان نیز شنیدند.
آن روز روز طلوع نور بود و درخشش در تاریکی، درخشش علم و عقل بود در تاریکی جهالت و نافهمی.
روز پرتوهای هدایت در گستره ضلالت، روز کاشت تخم دوستی و محبت بود در خارستان خشم و غضب، روز شادی نوزادان دختر بود که پیش از آن زنده زنده در اعماق خاک می‌خفتند!
روز مبعث روز دور شدن از تاریکی و غفلت و پا نهادن در مسیر نورانی بیداری بود، پیامبر (ص) آمد تا چشمه حیات را جاری کند، آمد تا جویبار ضلالت را بخشکاند.
پیامبر (ص) آمد تا مردم را از مادیات به معنویات سوق دهد، از حیوانات به انسانیت بکشاند و چه زحمت‌ها را که در این راه متحمل نشد!
و اگر نبود رحمت آن رحمت الهی هیچ‌گاه این بار به مقصد نمی‌رسید، پیامبر (ص) آمد تا گنج نهفته درون انسان‌ها را شکوفا سازد و نعمت فراموش شده را به آن‌ها متذکر شود.
پیامبر (ص) آمد تا پرده از عقل‌ها بردارد و زنگارها را از فطرت بزداید، پیامبر (ص)، پیامبر رحمت، هدایت، دستگیری انسان ها، نجات‌‌دهنده و به سعادت رساننده بشریت بود.
پیامبر (ص) آمد تا انسان‌ها را از اعماق دره‌های دنیاطلبی وارهاند و او را به کمال جویی رهنمون سازد.
پیامبر (ص) آمد تا مردم را مطیع خدا کند، آن‌ها را از بندگی شیطان رها کند و به عبودیت خدایی که شایسته عبادت است، هدایت کند.
و این مسلم است آن‌ها که دوستدار پیامبر (ص) بودند و اطاعت‌کننده‌اش، مطیع خدا بودند و آن‌ها که پشت به پیامبر (ص) کردند، خشم و غضب الهی را برای خود خریدند.
آری آنچه که پیامبر (ص) برای آن آمد، علی (ع) ادامه‌دهنده آن بود، هنوز فریاد پیامبر (ص) در گوش‌ها طنین انداز است، "هر که به کشتی نبوت من در آمده است اینک در ساحل امامت علی پیاده شود وگرنه بی‌تردید غرقه می‌گردد".
آمده بودم که از ظلمت وارهانمتان و اینک خورشید در دست‌های علی (ع) است، آمده بودم که از عذاب الهی بترسانمتان، بترسید از خیانت به علی (ع)، آمده بودم که راه بهشت را بنمایمتان، پا جای علی (ع) بگذارید.
و اینک که پس از قرن‌ها فریاد پیامبر (ص) را می‌شنویم چه پاسخی به آن حضرت می‌دهیم لبیک گوی ندای مبارکش هستیم و بر لبانش بوسه می‌زنیم و به پایش می‌افتیم و یا لال می‌شویم و چشم فرو می‌بندیم و دل را کور می‌کنیم.
راه بهشت را برمی‌گزینیم یا رسول خدا را رها می‌کنیم و راه خود می‌رویم، یاری علی (ع) را انتخاب می‌کنیم و سر بر آستانش می‌ساییم یا سر در کار خود فرو می‌بریم و دست از یاری‌اش می‌کشیم.
راه مهدی (عج) راه هدایت
آن ندا که آن روز علی (ع) را اقامه کرد و آن دست که آن روز دست علی را بالا گرفت و آن کلام که آن روز برای علی (ع) جاری بود، امروز این چنین به زبان حال طنین‌انداز است راه مهدی (عج) راه هدایت و بی‌مهدی (عج) راه ضلالت است.
او قیام خواهد کرد حتی اگر یک روز از عمر دنیا بیشتر باقی نمانده باشد، بر مردم است که فرزند مهدی (عج) را رها نکنند اگر آسایش و رحمت را جستجو می‌کنند.
اگر امروز پای سخن رسول رحمت بنشینیم به ما می‌فرماید که تمام دین مهدی (عج) است و دینداری بی‌مهدی (عج) کفر و ضلالت است.
اگر امروز به جای امام هشتم دوازدهمین امام سر از کجاوه بیرون آورد مردم دنیا را چنین خطاب می‌کند که آن کلمه‌ای که شما را از آتش جهنم می‌رهاند و به بهشت می رساند بدان شرط مقبول است که با ولایت امام زمانتان همراه باشید.
آری امروز سکان هدایت به دست امام عصر (عج) است و نماز بی‌ولایت ایشان نماز نیست و عبادت بی‌توجه به ایشان عبادت نیست.
امروز یاد و نام ایشان محور حق و باطل است، آن‌ها که به او بپیوندند بر حقند و نجات یافتگانند و آن‌ها که چون کبک سر در برف غیبت فرو برند و خود را به خواب زمستانی زنند بر باطل‌اند و هلاک شدگانند مگر آن که لطف الهی شامل حالشان شود و بیدار شوند.
بر دست و پای بیداردلانی که شب و روز چشم انتظار ظهور امام زمان خود هستند بوسه باید زد.
امید که همه بر این اعتقاد همواره ثابت‌قدم بمانند تا دل مطهر رسول خاتم همواره از آنان شادمان باشد.
لازم است بگوییم که عید مبعث، سالروز میلاد قرآن کریم است کتاب آسمانی مسلمانان که برای سامان بخشیدن به نابسامانی‌ها، بهبود فرد و جامعه از انواع بیماری‌های اخلاقی، اجتماعی، روحی و جسمی بر پیامبر رحمت نازل شد که همه باید به این کلام وحی و ائمه اطهار (ع) که دو یادگار پیامبر گرامی اسلام محسوب می‌شوند تمسک جوییم تا در دنیا و آخرت رستگاری و عاقبت به خیری نصیبمان شود./ انتهای پیام
00/000
مطالب مرتبط
ارسال نظر
